بررسی اثر ضد لیشمانیایی عصاره الکلی و اسانس برگ های گیاه دارویی یونجه سیاه، بومی منطقه فریدن اصفهان، بر تعدادی از سوش های بالینی پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: لیشمانیوز، مشکلات بهداشتی جهانی فراوانی به وجود آورده است. عوارض جانبی داروها، مقاومت دارویی و نبود واکسن مؤثر و مطمئن سبب توجه به ترکیبات جدید مؤثر گیاهی شده است. بنابراین هدف از این مطالعه معرفی یک گیاه طبی سنتی به نام یونجه سیاه (medicago lupulina) می باشد که می تواند به عنوان یک منبع ارزشمند دارویی علیه لیشمانیوز جلدی مورد توجه قرار بگیرد. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، عصاره الکلی به روش ماسراسیون و اسانس به روش تقطیر با آب آماده گردید. پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور(leishmania major) در دمای 2± 25 درجه سانتی گراد ابتدا در محیط کشت n.n.n و سپس در محیط اشنایدر و بالاخره در محیطrpmi- 1640  کشت داده شدند. سپس با استفاده از روش mtt (methyl thiazole tetrazolium)، مقدار  ic50(inhibitory concentrations 50%)برای عصاره، اسانس و گلوکانتیم تعیین گردید. نتایج با استفاده از آزمون آماری tukey و t تجزیه و تحلیل شد و به وسیله نرم افزار spss16 ارائه گردید. تست mtt برای هر نمونه، 3 بار تکرار شد. نتایج: ic50 برای عصاره و اسانس برگ های یونجه سیاه و گلوکانتیم علیه پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور بعد از 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 240، 130 و 69 میکروگرم بر میلی لیتر و 801، 340 و 190 میکروگرم بر میلی لیتر و 26، 19 و 11 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد. بین ic50 عصاره و اسانس گیاهی و گلوکانتیم بعد از 24، 48 و 72 ساعت اختلاف معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: عصاره الکلی و اسانس گیاه مورد آزمون دارای اثرات ضدلیشمانیایی قابل توجهی در شرایط آزمایشگاهی بودند. به این ترتیب می توانند در زمره گیاهان طبی ضد لیشمانیوز مورد توجه قرار بگیرند.